Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings

ชาง-ชี กับตำนานลับเท็นริงส์ เป็นภาพยนตร์ลำดับที่ 26 ในจักรวาลภาพยนตร์มาร์เวล (MCU) เดสติน แดเนียล เครตตัน เขียนบทโดย เดวิด คอลลาแฮม และนักแสดงหลักคือ ซือมู่ หลิว ซึ่งสารภาพว่าไม่คุ้นชื่อมาก่อนเลย แต่ก็ถือเป็นอีก้าวที่หน้าสนใจของมาร์เวล ที่จะรุกคืบตลาดเอเซียอีกครั้ง หลังจากที่ Black Panther ประสบความสำเร็จในกลุ่มคนผิวสีมาแล้ว

ชางชี จะเกี่ยวข้องกับองค์กรลับ Ten Rings ที่มีบทบาทมาตั้งแต่ไออ้อนแมนภาคแรก และหลายๆ คนก็นึกว่าองค์กรนี้จะจบเห่ไปตั้งแต่ตอนที่ไออ้อนแมนเปิดเผยตัวจริงของแมนดาริน ว่าจริงๆ เป็นแค่นักแสดงปาหี่หลอกคนอื่นเท่านั้น ไม่มีพลังพิเศษอะไร ทว่าความจริงนั้น องค์กรลับ Ten Rings ก็ยังคงอยู่ และผู้นำของ Ten Rings ก็คือพ่อของชางชี ตัวเอกของเรื่อง ที่ชางชีพยายามหนีจากความจริงนี้่มาอยู่ในอเมริกา แต่อดีตของตนก็ยังตามมาหลอกหลอน ทำให้ชางชีต้องกลับไปหาน้องสาวของตนที่มาเก๊า เพื่อเผชิญหน้ากับพ่อของตนอีกครั้ง

จุดที่น่าสนใจก็คือ ภาพยนตร์เรื่องนี้ถือเป็นตัวเปิดเฟสใหม่ของ MCU ได้อย่างน่าสนใจ และมันเป็นการปิดรอยแผลของไออ้อนแมนภาค 3 ที่ทำให้แมนดารินกลายเป็นตัวร้ายกระจอกๆ จนแฟนๆ ด่า แต่คราวนี้ แหวนทั้งสิบถูกนำกลับเข้ามาตีความใหม่ใน MCU เปิดเผยตัวละครชุดใหม่ เรื่องราวใหม่ๆ ที่จะเชื่อมโยง MCU ไปหาศัตรูชุดใหม่อีกครั้งหนึ่ง

เหลียงเฉาเหว่ยพบกับแม่ของชางชี

เนื้อเรื่องของชางชี จริงๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่ เพราะสำหรับผม มันคือโปเกม่อนผสมกับเอวานเกเลี่ยน (ฮา) ซึ่งก็คือความขัดแย้งของชางชีกับ เหวินหวู่ ผู้เป็นพ่อ(รับบทโดย เหลียงเฉาเหว่ย) ที่เชื่อมโยงกับผู้เป็นแม่ ในโลกที่เต็มไปด้วยสรรพสัตว์ที่มาร์เวลตีความมาจากตำนานของจีนได้อย่างน่าสนใจ และดัดแปลงวิชาการต่อสู้แบบกำลังภายในกับสไตล์ซูเปอร์ฮีโร่ได้อย่างลงตัว

เหลียงเฉาเหว่ย

อย่างไรก็๋ตาม ชางชี กลายเป็นหนังสไตล์จีนที่ถูกใจชาวจีน-อเมริกัน แต่กลับไม่ได้ฉายในจีน ทั้งที่ชาวจีนเองก็อยากดูหนังเรื่องนี้แม้ว่าจะไม่ชอบการนำเสนอเรื่องราวจีนๆ แบบฮอลลีวูด แต่หลายๆ คนอยากเห็นเฮียเหลียงเฉาเหว่ยในบท เหวินหวู่ กันมากกว่า ซึ่งบทเฮียเหลียงในเรื่องนี้ก็เด่นเอามากๆ ด้วยครับ เด่นกว่าชางชีอีกครับ ก็คงต้องดูกันว่า บทบาทของชางชีใน MCU จะเป็นอย่างไรต่อไป เพราะตัวหนังค่อนข้างประสบความสำเร็จสูงในตลาดอเมริกา จนมาร์เวลเองก็เริ่มจะมองๆ ภาคต่อเอาไว้บ้างแล้ว