ถ้าถามว่า การจากไปของตัวละครหลักตัวไหนในการ์ตูนที่มีผลกระทบกับเนื้อเรื่องและคนอ่านมากที่สุด ถ้าในยุค 80s นี่ผมยกให้การจากไปของ อุเอสึกิ คัตสึยะ จากเรื่อง Touch เป็นอันดับต้นๆ ในใจ
ก็ต้องยอมรับว่า มันเป็นจุดเปลี่ยนที่คนอ่านคิดไม่ถึงจริงๆ เพราะ Touch นั้นเป็นการ์ตูนรักตลก เรื่องราวของสองพี่น้องฝาแฝดทัตสึยะ คัตสึยะ ที่คนน้องเหมือนจะเก่งกว่าพี่แทบทุกอย่าง แต่อยู่ๆ ผู้เขียนก็ตัดสินใจจบเส้นทางของคัตสึยะ ด้วยอุบัติเหตุขณะที่กำลังจะไปแข่งเบสบอลนัดสำคัญ
และคนที่รู้เรื่องคนแรกก็ดันเป็นทัตสึยะ พี่ชายฝาแฝดที่ต้องเป็นคนไปพาพ่อแม่ของตนออกมาจากสนามเบสบอลเพื่อไปโรงพยาบาลในตอนที่เกมกำลังสนุกและเพื่อนๆ ต่างเฝ้ารอให้คัตสึยะปรากฎตัวในสนาม และบอกให้มินามินางเอกของเรื่องค่อยตามมาหลังแข่งจบ ซึ่งเรื่องราวหลังจากนี้จะเป็นการรับมือการจากไปของคัตสึยะ ของแต่ละคน ที่ผู้เขียนใช้วิธีเล่าเรื่องแบบน้อยแต่มาก นอกจากมินามิที่ไปร้องไห้ใต้สะพานแล้ว ก็ไม่มีซีนฟูมฟายหนักๆให้เห็น แต่เรารู้ว่าทุกคนนิ่งแต่เจ็บปวด โดยเฉพาะทัตสึยะ ซึ่งความหน่วงของเนื้อเรื่องช่วงนี้กินเวลานานถึงสามตอน ถ้าใครที่ตามอ่านหรือดูอนิเมในตอนนั้นจะรู้สุดว่ามันเป็นสามตอนที่หน่วงและดิ่งมาก แถมไม่มีใครคิดมาก่อนด้วยว่าเรื่องมันจะออกมาแบบนี้
ต้องยอมรับว่า อ.อาดาจิกล้ามากที่ใช้การจากไปของคัตสึยะเป็นจุดเปลี่ยนของเรื่อง เพราะหลังจากนั้นเรื่องราวทิศทางของ Touch ก็เปลี่ยนไปเพราะมีการจากไปของคัตสึยะที่เป็นแรงกดดันที่ทำให้ทัตสึยะต้องก้าวขึ้นมาเป็นตัวเอกตัวจริงของเรื่อง และทำให้การ์ตูนเรื่องนี้กลายเป็นตำนาน และกลายเป็นผลงานที่มียอดตีพิมพ์สูงสุดของ อ.อาดาจิ คือมากกว่า 100 ล้านเล่มเลยทีเดียว