เป็นการ์ตูนที่ทางวิบูลย์กิจเข็นออกมาได้เร็วๆ มาก สำหรับ “คินดะอิจิ 37 กับคดีฆาตกรรมปริศนา” เพราะที่ญี่ปุ่นเองก็เพิ่งออกเล่ม 1 ไปได้ไม่นานนัก แถมค่ายนี้ปกติก็ซี้ปึ้กกับโคดันฉะอยู่แล้ว ยอดขายของซีรี่ส์นี้ในบ้านเราก็ถือว่าดี โอกาสลอยแพจึงมีต่ำ (สังเกตเลยว่าค่ายนี้จะแพหรือดองงานของโคดันฉะน้อยมาก) พอเห็นบนแผงปุ๊บก็เลยซื้ออ่านกันได้แบบไม่ลังเลเลยครับ
ซึ่งแน่อนครับ สำหรับใครที่ไม่ได้ตามข่าวมาก่อนอาจจะสงสัยว่านี่คืออะไร การ์ตูนเรื่องนี้เดิมทีเป็นเรื่องของ คินดะอิจิ ฮาจิเมะ นักสืบ ม.ปลายหน้าตาไม่ค่อยฉลาดแต่ไอคิว 180 ตัวซวยอันดับ 2 ของญี่ปุ่นที่ไปที่ไหนก็มีแต่คนตายแถมยังชอบอ้างชื่อคุณปู่ เอะอะก็เอาชื่อคุณปู่ (ซึ่งเป็นตัวละครในนิยายนักสืบเรื่องดังของญี่ปุ่น) เป็นเดิมพัน โดยไม่สนว่าคุณปู่ที่ตายไปจะยินยอมหรือไม่ ซึ่งจริงๆ การ์ตูนเรื่องนี้เขียนมาก่อนตัวซวยสมองผู้ใหญ่ในร่างเด็กอีกนะครับ คือเขียนมาตั้งแต่ปี 1992 เลย แต่ไม่ได้ต่อเนื่องเหมือนโคนันที่เขียนต่อกันไม่มีหยุดมา 20 ปี แต่คินดะอิจิยังมีหยุดเว้นวรรคเป็นช่วงๆ อยู่บ้าง ซึ่งเดิมทีการ์ตูนเรื่องนี้ตีพิมพ์อยู่ในนิตยสารโชเน็นแมกกาซีนรายสัปดาห์ครับ แต่สำหรับภาคนี้ อ.ซาโต้ ฟุมิยะ ย้ายมาเขียนลงนิตยสาร Evening ซึ่งเป็นนิตยสารรายปักษ์แทน
โดยเนื้อเรื่องในภาคนี้ จะกล่าวถึง คินดะอิจิในวัย 37 ปี ซึ่งผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้อง 37 ปี เพราะถ้านับตามเวลาจริงจากตอนที่เริ่มเขียนปี 1992 (ตามเนื้อเรื่องตอนนั้นอายุ 17 ปี) คินดะอิจิต้องอายุ 40+ แล้ว (แต่ตัวซวยอีกค่ายนี่ยังอายุเท่าเดิมเลยนะ) ซึ่งแน่นอนครับว่า ในตอนนี้เจ้าตัวไม่ได้เป็นนักสืบ ม.ปลายแล้ว แต่เป็นพนักงานบริษัท PR เล็กๆ ในระดับหัวหน้างาน ที่ไม่ค่อยมีผลงานอะไรมากนัก ทั้งที่เพื่อนๆ ร่วมรุ่นต่างก็ก้าวหน้าไปไกลเป็นหัวหน้าแผนกกันหมด แถมจนถึงตอนนี้คินดะอิจิยังเป็นโสดอีก เพราะมิยูกินางเอกของเรื่องที่นึกว่าเป็นของตายก็ดันไปเป็นหัวหน้าแอร์โฮสเตสต้องบินไปทั่วโลกได้แต่ส่งข้อความหากันเท่านั้น
จนกระทั่งวันหนึ่ง ทางบริษัทมอบหมายให้คินดะอิจิไปทำโปรเจ็ครีสอร์ตหาคู่ที่รีสอร์ตบนเกาะอุตะจิมะ ซึ่งคินดะอิจินั้นจำเกาะนี้ได้เป็นอย่างดีเพราะที่นี่คือสถานที่เกิดเหตุฆาตกรรม “โรงละครโอเปร่า” ที่คินดะอิจิได้มาเกี่ยวข้องถึง 3 ครั้ง (และมีคนตายทุกครั้ง) ดังนั้นไม่ต้องเดาให้เสียเวลาก็รู้กันดัว่า การกลับมาเกาะแห่งนี้เป็นครั้งที่ 4 ก็ยังคงเกิด “คดีฆาตกรรม” ขึ้นอีกครั้ง ซึ่งคินดะอิจิก็ต้องไขปริศนานี้ให้ได้..แม้ว่าที่จริงเจ้าตัวจะไม่อยากยุ่งสักเท่าไหร่..
จุดหนึ่งที่ผมคาดหวังในการ์ตูนเรื่องนี้ก็คือ ผมคิดว่าคดีในเรื่องนี้มันจะกลับมา “โหด” เหมือนกับคินดะอิจิช่วงแรกๆ เพราะตามเนื้อเรื่องตัวเอกเป็นผู้ใหญ่แล้ว แถมตีพิมพ์ใน Evening ที่จับกลุ่มผู้อ่านที่สูงวัยกว่าโชเน็นแมกกาซีนด้วย แต่เอาเข้าจริงแล้วเนื้อเรื่องกลับเบา(โหดน้อย)กว่าที่คิด อาจเพราะคนแต่งคือ อามางิ เซย์มารุ คนแต่งเนื้อเรื่องในช่วงหลังๆ ด้วย (คอมมิคช่วงแรกๆ จะแต่งโดย คานาริ โยซาบุโร่ ) และคินดะอิจิในภาคนี้ก็ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคดีฆาตกรรมอีกแล้ว ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเกิดปมอะไรขึ้นในใจหรือเปล่า (อาจมีเฉลยในช่วงหลัง)
แต่เอาจริงๆ ใครที่คาดหวังว่า คินดะอิจิโตขึ้นจะกลายเป็นตาลุงไม่เอาไหน ก็อาจจะผิดหวัง เพราะถึงแม้เจ้าตัวจะก้าวหน้าช้ากว่าเพื่อนร่วมรุ่น แต่ชีวิตโดยรวมก็ยังดูดีมีความสุขตามประสาหนุ่มโสด(มั้ง) แถมยังมีรุ่นน้องที่ทำงานให้ความนับถือ(?) อีก จึงน่าสนใจว่าเนื้อเรื่องของการ์ตูนเรื่องนี้จะเดินเรื่องยังไงต่อไป แต่อย่างน้อยการที่อัพเกรดตัวเอกให้เป็นพนักงานบริษัทมันก็ทำให้ขอบเขตของเรื่องเปิดกว้างขึ้นกว่าตอนเป็นนักสืบ ม.ปลาย (ที่หลังๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันเริ่มซ้ำๆ แล้ว) ก็ได้แต่หวังว่าเรื่องนี้เป็นซีรี่ส์ยาวนะ ไม่อยากให้เป็นตอนพิเศษสั้นๆ เลย