Majo no Tabitabi การเดินทางของคุณแม่มด เป็นอนิเมเรื่องสุดท้ายที่ผมดูจบในปี 2020 ผลงานเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่สร้างจากไลท์โนเวล ต้นฉบับเขียนโดย Jougi Shiraishi ตีพิมพ์โดย SB Creative (GA Bunko) ส่วนในบ้านเรา ตัวอนิเมมีให้ดูฟรีผ่านทาง Channel ของ Muse-Thailand ครับ
สำหรับเนื้อเรื่องก็จะเป็นเรื่องราวของ อิเลน่า เด็กสาวผู้ที่ตั้งใจจะเป็นแมมดเนื่องจากเธอ หลงใหลหนังสือเรื่องราวของนิเคะแม่มดที่ออกผจญภัยไปทั่วโลก และในที่สุด เธอก็กลายเป็นแม่มดที่อายุน้อยที่สุดที่สำเร็จการศึกษาจากสถาบันแม่มด และออกเดินทางไปทั่วโลกตามรอยการเดินทางของแม่มดนิเคะที่เธอชื่นชม
จุดเด่นของอนิเมเรื่องนี้ก็คือ โทนเรื่องที่พลิกไปมาราวกับรถไฟเหาะ บางตอนก็ออกมาในเชิงตลกฮาแตก บางตอนก็เดินทางไปเรื่อยเปื่อยจนเกินเหตุ (สารภาพว่าตอนกลางเรื่องผมดรอปเรื่องนี้ไปเป็นเดือนเลยก่อนจะกลับมาดูต่อรวดเดียวทีหลัง) บางตอนก็ดราม่าจัด รุนแรงถึงขนาดต้องขึ้นคำเตือนเลยก็มี นั่นก็เพราะการเดินทางของอิเลน่านั้นได้พบกับผู้คนที่หลากหลายมาก มีทั้งสุขเศร้าเคล้ากันไป บางทีเธอก็ต้องเข้าไปช่วยชาวเมืองแก้ปัญหา และบางทีตัวเธอก็กลับกลายเป็นปัญหาเสียเอง
ตัวงานอนิเมเรื่องนี้เป็นผลงานของ C2C สตูดิโอเล็กๆ ที่เพิ่งก่อตั้งเมื่อปี 2006 ผลงานออกมายังไม่มากนัก บางเรื่องก็เป็นการเข้าไปร่วมสร้างกับสตูดิโออื่น เช่น Aquarion Logos ที่เป็น Co-animated ร่วมกับค่าย Satelight เป็นต้น แต่ตัวงานเรื่องนี้ก็ถือว่าทำออกมาได้ดูดี ภาพสวย เพลงเพราะ และได้รับกระแสตอบรับจากแฟนๆ ค่อนข้างดีทีเดียว
อีกประเด็นหนึ่งที่ผมว่าน่าสนใจก็คือ นอกจากตัวเนื้อเรื่องจะมีกลิ่นอายยูริหน่อยๆ แล้ว เนื้อหาของเรื่องยังไม่มีฉากเซอร์วิสหรือโป๊เปลือยเลย ทั้งที่เนื้อเรื่องหลายช่วงเอื้อโอกาสให้มีได้ นั่นเป็นเพราะตัวผู้เขียนนิยายได้ขอร้องทีมงาน C2C ว่า อย่าให้มีฉากเซอร์วิสหรือฉากโชว์กางเกงในปรากฏในเนื้อเรื่อง เพราะเจ้าตัวอยากให้ผลงานเรื่องนี้สามารถเข้าถึงผู้คนในวงกว้าง ซึ่งมันก็กลายเป็นผลดีที่ทำให้อนิเมเรื่องนี้กลายเป็นผลงานส่งท้ายปี 2020 ที่ดูแล้วสบายตา สบายใจ (แต่ไม่ทุกตอน บางตอนก็หดหู่เกิน) ก็แอบหวังว่า คงจะมีโอกาสสร้างภาคต่อตามออกมานะ เพราะต้นฉบับนิยายปาเข้าไป 17 เล่มแล้ว และยังไม่มีทีท่าว่าจะจบเลย