ปัญหาหนึ่งที่เกิดขึ้นเวลาที่จะเขียนถึงอนิเมเก่าสักเรื่องก็คือ เราจะรู้ได้อย่างไรว่า อนิเมเรื่องนั้น “เก่า” พอที่จะเรียกว่าอนิเมเก่าหรือยัง เพราะอนิเมบางเรื่องที่เราอาจไม่รู้สึกว่าเก่า แต่สำหรับหลาย ๆ คน อาจจะรู้สึกว่ามันเก่าเอามากๆ อย่างเช่น สกู๊ปอนิเมที่ผมเคยเขียนตอนนิตยสารเซนชูเริ่มตีพิมพ์ใหม่ๆ ถึงตอนนี้ก็ 10 กว่าปีแล้ว หากเคยซื้อนิตสารเซนชูตอนประถมต้น จนตอนนี้ก็อาจจะเข้ามหาวิทยาลัยกันแล้วก็ได้ (พูดแล้วรู้สึกตัวเองแก่โคตรเลยแฮะ)
กับอีกประเด็นหนึ่งก็คือ อนิเมที่เก่ามากๆ 20-30 ปีแล้ว แต่ทุกวันนี้มันก็ยังมีฉายให้ดูทางทีวีอยู่ บางเรื่องก็วนฉายมาเป็นสิบๆ รอบ บางเรื่องก็ฉายต่อเนื่องไม่รู้จักจบก็มี ซึ่งเรื่องเหล่านี้แหละที่ผมอยากจะเอามาพูดถึงในบทความนี้ เพราะไม่รู้ว่า หากต้องรอให้จบหรือเลิกวนฉายไปก่อน ชาตินี้จะได้เขียนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ขนาดนิตยสารเซนชูปิดตัวไปแล้วบางเรื่องยังฉายไม่จบเลย ดังนั้นบทความนี้จึงเป็นบทความพิเศษที่ใช้ชื่อว่า“Anime Retro อนิเมที่ไม่เคยลาจอ” ละกันครับ ซึ่งพอนับไปนับมาก็มีหลายเรื่องมาก เลยขอเอามาให้ดูกันบางส่วนละกัน
อิคคิวซัง
อนิเมเรื่องแรกที่อยากพูดถึงในฉบับนี้ เพราะผมได้ดูมาตั้งแต่เด็ก แต่ล่าสุดพอเปิดไปดูช่อง 3 ก็ยังเอามาวนฉายอยู่เรื่อยๆ เรื่องราวของอิคคิว เณรน้อยเจ้าปัญญาแห่งวัดอังโคะคุจิที่มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริง อิคคิวตัวจริง เกิดในปี 1394 เป็นลูกชายจักรพรรดิที่เจอมรสุมทางการเมืองจนต้องออกผนวชตั้งแต่เด็กครับ แต่บอกไว้ก่อนว่า อิคคิวตัวจริงกับอิคคิวในตัวการ์ตูนนี่ลักษณะนิสัยต่างกันไปคนละเรื่องเลย ซึ่งอนิเมเรื่องนี้เป็นผลงานของโตเอะอนิเมชั่น มีความยาวถึง 296 ตอน และออกฉายครั้งแรกในปี 1975 หรือ พ.ศ.2518…นี่เรากำลังดูอนิเมเมื่อ 44 ปีที่แล้วอยู่นะเนี่ย..(แต่ขอโทษ เห็นอย่างนี้เรตติ้งของบ้านเราตอนที่เอากลับมาวนฉายใหม่นี่สูงกว่าอนิเมใหม่ๆ ที่กำลังฉายอยู่หลายเรื่องเลยครับ) และเอกลักษณ์ที่หลายคนจำได้ก็คือ เพลงจบที่เพราะมากๆกับตุ๊กตาไล่ฝนที่เป็นตัวแทนสื่อถึงท่านแม่ของอิคคิวซังนั่นเองครับ
โดราเอม่อน
อนิเมสามัญประจำบ้านที่แทบไม่ต้องอธิบายอะไรก็เชื่อว่าทุกคนรู้จักกันดีอยู่แล้ว ก็เลยขอกล่าถึงเกร็ดเล็กน้อยละกันครับว่า ที่จริงแล้วอนิเมโดราเอม่อนเวอร์ชั่นแรกสุดนั้นถูกสร้างขึ้นในปี 1973 แต่เวอร์ชั่นนี้มี 26 ตอนและไม่เคยออกอากาศในบ้านเราเลยครับ (เป็นเวอร์ชั่นที่ซูเอโอะเป็นตัวร้าย ส่วนโดราเอม่อนและไจแอนท์จะดูโง่ๆ กว่าเวอร์ชั่นปกติ) ส่วนเวอร์ชั่นที่เริ่มฉายในบ้านเราจะเป็นฉบับปี 1979 (พ.ศ.2520)ที่มีทั้งหมด 1787 ตอน จนถึงตอนนี้ก็ยังวนฉายซีซันแรกอยู่ทางช่อง Mcot Family อยู่เลย ก็ และปัจจุบันโดราเอม่อนเวอร์ชั่นล่าสุดก็เป็น Generation ที่ 3 ที่ออกฉายที่ญี่ปุ่นตั้งแต่ปี 2005 และยังไม่จบครับ
ยอดนักสืบจิ๋วโคนัน
อีกหนึ่งอนิเมสามัญประจำบ้านที่คงไม่ต้องเล่าเรื่องย่อให้เสียเวลา เพราะหลายๆ คนคงฟังเรื่องย่อจากตอนเปิดเรื่องก่อนเข้าเพลงอนิเมมาหลายรอบแล้ว โคนันออกฉายทางทีวีญี่ปุ่นครั้งแรกเมื่อปี 1996 (พ.ศ.2539) ซึ่งผมจำได้ว่าตอนแรกมีคนคิดว่าอนิเมเรื่องนี้ไม่น่าจะยาวนัก เพราะหลายคนมองว่า ผลงานเก่าของ อ.อาโอยามะ โกโช อย่างไยบะ นั้นสนุกกว่าโคนัน แต่เอาเข้าจริงโคนันก็ได้ฉายต่อเนื่องมานานถึง 20 ปีกว่าแล้ว และยังไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ เลยด้วย…(และโคนันก็ยังคงเป็นเด็กประถมไม่ยอมโตอยู่เหมือนเดิม ซึ่งถ้าเอาจริงๆ คนที่ดูโคนันตอนประถมถึงตอนนี้ก็เรียนจบมหาวิทยาลัย ทำงานทำการ แถมบางคนมีลูกกันแล้วด้วยมั้ง…)
Pokémon
นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ดูเหมือนตอนนี้จะคึกคักเป็นพิเศษตั้งแต่ทางทรูวิชั่นได้ลิขสิทธิ์มาและเริ่มทำตลาดแบบครบวงจร แถมยังมีกระแสหนุนจากโปเกม่อนโกด้วย (ยังมีคนเล่นอยู่เยอะนะ รวมถึงผมด้วย) ซึ่งโปเกม่อนฉบับอนิเมภาคแรกสุดนั้นออกฉายทางโทรทัศน์มาตั้งแต่ปี 1997(พ.ศ.2540) จนถึงตอนนี้ก็มีจำนวนตอนมากกว่า 1000 ตอน โดยในบ้านเรานั้นเริ่มฉายทางช่อง 9 แต่ในปัจจุบันมีให้ดูกันหลากหลายช่องเลือกชมได้ตามความสะดวกเลยครับ แม้กระทั่งใน youtube ยังมีเวอร์ชั่นลิขสิทธิ์ของทรูวิชั่นให้ดูเลย และถึงแม้ว่าจะขึ้นภาคใหม่มาหลายภาคแล้วแต่ตัวเอกของภาคอนิเมยังไงก็ยังคงเป็นซาโตชิกับพิคาชูเหมือนเดิม
เครยอนชินจัง
อีกหนึ่งผลงานที่เปรียบเสมือนเป็นไอคอนของยุค 90 กับเจ้าเด็กทะลึ่งชอบโชว์ช้างน้อยที่สร้างเป็นอนิเมมาตั้งแต่ปี 1992 (พ.ศ.2535) จนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบ แม้ว่าตัวผู้เขียนคือคุณอุซุย โยชิโตะ จะเสียชีวิตไปเมื่อปี 2009 แต่ทีมงานก็ยังคงสานต่อเรื่องราวของชินจังให้เดินเรื่องต่อไปได้ แถมในช่วงปีที่ผ่านมานี้ ยังมีคนเอาชินจังมูฟวี่มาฉายในโรงภาพยนตร์บ้านเราให้ได้ชมกันด้วยนะ และเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่มีการทำเพลงภาษาไทยออกมาได้น่ารักมากๆ ด้วย (เคยฟังกันหรือเปล่าเอ่ย)
ดร.สลัมป์
การ์ตูนฮาแตกที่สร้างชื่อให้กับ อ.โทริยามะ อากิระ (ผู้เขียนดราก้อนบอล) รวมถึงกลายเป็นภาพลักษณ์ติดตัวนักพากย์ท่านหนึ่งในบ้านเรา นั่นคือน้าต๋อยเซมเบ้นั่นเอง (น่าเสียดายที่ฉบับที่ฉายช่อง 9 ล่าสุด น้าต๋อยไม่ได้พากย์เซมเบ้แล้ว) การ์ตูนเรื่องนี้ถูกสร้างเป็นอนิเมมาแล้ว 2 รอบ คือปี 1981 (พ.ศ.2524) และ และปี 1997 (พ.ศ.2540) ซึ่งทั้ง 2 เวอร์ชั่นก็เคยทางช่อง 9 บ้านเรามาหมดแล้ว แต่ช่อง 9 ก็ยังคงชอบเอาเวอร์ชั่นปี 1981 มาฉายวนใหม่อยู่อีกหลายรอบ แต่เป็นเวอร์ชั่นที่แปล-พากย์ใหม่หมดแล้วนะ (แถมเซนเซอร์ใหม่ด้วย-ฮา)
ซึ่งนอกจากเรื่องที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังคงฉายวนไปวนมาอยู่เรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็น มารูโกะจัง ดราก้อนบอล เซเลอร์มูน (ฉบับสร้างใหม่เพิ่งฉาย หลังจากช่อง 9 วนของเก่าจบไปไม่นานนัก) รวมถึงผลงานที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบอย่างวันพีช ฯลฯ ที่ผมคิดว่าผลงานเหล่านี้น่าจะกลายเป็นอนิเมสามัญประจำบ้านที่แค่เอ่ยชื่อทุกคนก็น่าจะรู้จักกันดีอยู่แล้ว เพราะผลงานเหล่านี้ถือได้ว่าเป็นงานอมตะที่ดูเมื่อไหร่ก็สนุก ขนาดกลับมาฉายซ้ำแล้วซ้ำอีกก็ยังมีคนติดตามชมเยอะกว่าอนิเมใหม่ๆ อีกนะ..ดังนั้นผมเชื่อว่าอีก 10-20 ปี อนิเมเหล่านี้ก็ยังคงมีให้ชมกันอยู่ทางหน้าจอบ้านเรา คิดเหมือนผมไหมล่ะครับ
ปล.บทความนี้ เคยเขีัยนลงนิตยสารเซนชูเมื่อหลายปีก่อน แต่ผมเอามาเขียนปรับแก้ใหม่ และอัพเดทเนื้อหาให้เป็นปัจจุบันขึ้นครับ