ถึงตอนนี้ยังมีใครเล่นโปเกม่อนโกกันอยู่ไหมครับ..ตอนนี้ผมก็ยังเล่นอยู่นะ โปเกม่อนตัวหนึ่งที่ผมชอบมากคือเจ้า “ปลากระแด่ว” หรือ “โค่ยคิง” เวลาที่ผมเจอเจ้า “โค่ยคิง” ในเกมนี้ทีไร ผมก็จะนึกถึงอนิเมเก่าเก็บอีกเรื่องที่มีปลาเป็นตัวเอก แถมไม่ใช่ปลาธรรมดา แต่เป็นปลาทองบินได้ด้วยนะ นั่นคือคือเรื่อง Goldfish Warning! หรือที่บ้านเราคุ้นเคยกันในชื่อ “ปริศนาปลาทอง” นั่นเองครับ
“ปริศนาปลาทอง” เป็นอนิเมสุดฮาบ้าบอคอแตกบั่นทอนสติของโตเอะ ที่สร้างจากต้นฉบับหนังสือการ์ตูนของ เนโคเบะ เนโกะ ตีพิมพ์ในนิตยสารการ์ตูนเด็กผู้หญิง นากาโยชิ (เล่มที่ตีพิมพ์เซเลอร์มูนนั่นแหละ) ที่สารภาพตามตรงครับว่า..ผมไม่เคยอ่านเวอร์ชั่นหนังสือการ์ตูนของเรื่องนี้เลย เพราะตอนที่การ์ตูนเรื่องนี้ตีพิมพ์คือปี 1989 นั้น บ้านเรายังไม่เข้ายุคการ์ตูนลิขสิทธิ์กันเลยครับ (หลายๆ คนอาจจะงงว่า มันเกี่ยวกันไหม? สมัยก่อนลิขสิทธิ์ก็มีการ์ตูนญี่ปุ่นขายนี่..คืองี้ครับ ในยุคก่อนลิขสิทธิ์น่ะ มีการ์ตูนหลาย สนพ. ก็จริง แต่เขาก็มักจะแข่งกันตีพิมพ์เฉพาะเรื่องดังๆ ที่ขายได้ชัวร์ๆ อย่างดราก้อนบอล โดราเอม่อนก็ออกมาพร้อมกัน 5-6 สนพ. เลย ทำให้การ์ตูนแนวอื่นๆ ในบ้านเรามีทางเลือกไม่เยอะ ไม่ค่อยหลากหลาย แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีนะ การ์ตูนแปลกๆ ก็มีให้อ่านอยู่บ้าง แต่สำหรับเรื่องนี้พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกครับว่ามีตีพิมพ์ไทยในบ้านเราหรือเปล่า ถ้ามีก็บอกด้วยนะ อยากอ่าน) แต่พอโตเอะเอามาทำเป็นอนิเมฉายในบ้านเราเมื่อปี 1991-1992 ก็เรียกว่าโด่งดังพอตัวเลยครับ มีทำเป็นวิดีโอเกมออกมาถึงสามภาค (เกมบอยสองภาค ซูเปอร์แฟมิคอม 1 ภาค) ได้เข้าฉายในบ้านเราทางช่อง 9 อสมท. และมีวิดีโอภาษาไทยออกมาให้ดูกันโดยบริษัทวิดีโอสแควร์ด้วย
สำหรับเนื้อเรื่องของปริศนาปลาทอง ก็มีอยู่ว่า ฟุจิโนะมิยะ จิโตเสะ เด็กสาวลูกคุณหนูถูกถีบหัวส่งออกจาก “โรงเรียนในเมือง” (ชื่อญี่ปุ่นคือ Tokai no Gakuen) มาอยู่ “โรงเรียนบ้านนอก” (Inaka no Chugakko) พร้อมกับปลาทองสีชมพูคู่ใจ เนื่องจากพ่อของเธอเสียชีวิตและกิจการที่บ้านล้มละลายทำให้เธอถังแตก แถมโรงเรียนบ้านนอกก็บ้านนอกสมชื่อจริงๆ เพราะมีทั้งวัว ไก่ หมู ในห้องเรียน แถมนักเรียนก็มีแต่พวกเพี้ยนๆ เต็มไปหมด ซึ่งแน่นอนว่าคุณหนูสุดฮายโซอย่างจิโตเกะนั้นถึงกับรับไม่ได้
ทว่า ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ ทำให้เธอรู้ความจริงว่า เธอนั้นไม่ได้ถังแตกอย่างที่คิด แต่ทนายความประจำตระกูลของเธอแอบซุกมรดกของเธอเอาไว้ต่างหาก แต่พอรู้ความจริง และได้ทรัพย์สมบัติคืนมาแล้ว เธอก็ไม่คิดจะกลับไปเรียนที่โรงเรียนในเมืองอีก เพราะความแค้นที่โดยถีบหัวส่งทำให้เธอตัดสินใจเทคโอเวอร์กิจการโรงเรียนบ้านนอกซะแล้วรีโนเวตโรงเรียนบ้านนอกเสียใหม่จนกลายเป็นโรงเรียนบ้านนอกใหม่ (Shin-Inaka no Chugakko) พร้อมสถาปนาตนเองเป็นประธานนักเรียนโดยไม่ต้องรอเลือกตั้งให้เสียเวลา..เพราะเธอเป็น ค.ส…เอ้ย เป็นเจ้าของโรงเรียนครับ จากนั้น ศึกระหว่างโรงเรียนบ้านนอกและโรงเรียนในเมือง กับเรื่องวุ่นวายของเหล่านักเรียนบ้านทุ่งที่ไม่ได้สอนทำเกษตรหรือเป็นนักร้องไอดอลก็เริ่มต้นขึ้น…
จุดเด่นของอนิเมเรื่องนี้คือ เป็นอนิเมฮาที่น่ารักสไตล์ผู้หญิงแต่ผู้ชายก็ดูได้สนุก ตัวละครมีลูกเล่นการใช้ลายเส้นแบบสมจริงผสมกับแบบเอสดี(ตัวหด)สลับไปมา ซึ่งในยุคนั้นถือเป็นของแปลกแลยล่ะครับ และหลังจากจบซีรี่ส์เรื่องนี้ ทีมงานอนิเมเรื่องนี้ส่วนใหญ่ก็ยกทีมไปทำอนิเมที่จะกลายเป็นตำนานอีกเรื่องของโตเอะและนิตยสารนากาโยชิ ซึ่งก็คือเรื่องเซเลอร์มูน ทำให้ในเซเลอร์มูนซีซันแรก มี “สัญลักษณ์” ของปริศนาปลาทองแทรกอยู่ในเรื่องเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตาเครนเกมจากเรื่องปริศนาปลาทองโผล่ในเซเลอร์มูนตอนที่ 19 เรย์จังถือถุงเกียวปิในตอนที่ 21 และตุ๊กตาวาปิโกะในตอนที่ 25 เป็นต้น นอกจากนี้ เซเลอร์มูนและปริศนาปลาทองยังเคยปรากฏตัวร่วมกันในเกม Panic in Nakayoshi World เกมแอคชั่น-พัซเซิลบนเครื่องซูเปอร์แฟมิค่อมที่ออกวางจำหน่ายในปี 1994 แถมยังเคยทำเป็นกาชาปองออกมาขายด้วยนะ
วาปิโกะ
ฟุจิโนะมิยะ จิโตเสะ
เกียวปิ
คิตาดะ ชูอิจิ
อาโออิ
ปล.บทความนี้ เคยเขียนลงนิตยสารเซนชูเมื่อหลายปีก่อน แต่ผมเอามาเขียนปรับแก้ใหม่ และอัพเดทเนื้อหาให้เป็นปัจจุบันขึ้นครับ